Thursday, September 25, 2014

പ്രണാമം..... നിന്റെ അകമഴിഞ്ഞ സ്നേഹത്തിന്...


കണ്ണേ...വിട...

രൂപാന്തരങ്ങൾ നിന്നെ
പറവയാക്കി...
മരണവിധിയുമുറപ്പാക്കി...

നിന്റെ നെഞ്ചിൻ-
അവസാനപ്പെടപ്പറിഞ്ഞ
കൈകൾ തളർന്നിരിക്കുന്നു...

കണ്ഠത്തിലിറങ്ങിയ ഒരിറ്റ്‌-
ജലമെങ്കിലും സാന്ത്വനമേകിയോ?

നിന്നെ തലോടിയിരുന്ന-
വിരലുകൾ വിറപൂണ്ടിരിക്കുന്നു...

ശിരസ്സ്‌ കൂമ്പി ചെമന്ന മിഴികളടച്ച്
നീ മൃത്യു പുണർന്നു...

അരുത് എന്ന് പറയാനാകാതെ-
ചിറകുകൾ മാറോടടക്കി ഞാനും...

ഇനി ഏതു ജന്മം നീ പറവയാകും?
അന്ന് നിന്റെ ഓർമകളുടെ അതിരുകളിൽ-
തിരിനീട്ടാൻ ഞാനുണ്ടാകുമോ?

ചേതനയറ്റയാമേനിയിൽ- 
പൂഴിയമരുമ്പോൾ....
വിങ്ങുമീ ഹൃദന്തം- 
നേരുന്നു യാത്രാമംഗളം... 
 
[മനസ്സിനും മനസ്സിനും  ഇടയിൽ  ശൂന്യസ്ഥലമില്ല....]  
[dedicated to your innocent love...]

2 comments: